DRUK!!!

Hey

Sorry van het gebrek aan input de laatste dagen / weken, maar ik heb het echt ON-GE-LOOF-LIJK druk!
Examens, assignments, case studies… Het werk blijft zich maar opstapelen! Momenteel ben ik bezig met Walmart door te lichten, daarna kan ik beginnen aan een Franse essay en morgen moet ik ook een Franse presentatie geven over m’n ervaringen tijdens m’n Erasmus… STRESS!
Anyway… Even een korte update (en ik beloof dat als ik meer tijd heb ik meer uitgebreid zal schrijven).

* Dit weekend zijn papa en Marie op bezoek gekomen. Ze brachten twee broden mee… Lekker!! We zijn de eerste dag door Limerick gewandeld en de tweede dag naar Dublin gegaan. Dag 3 ben ik ’s middags heel lekker en uitgebreid in hun hotel gaan eten, waarna ze terug naar de luchthaven zijn vertrokken.

* De examendagen zijn intussen bekend gemaakt:

Tue 8dec 12u30
international management

Thu 10dec 16u00
human resource management

Fri 11dec 16u00
management principles

Sat 19dec 16u00
French

* Voorlopig heb ik twee testen international management gehad, beide goed voor 10% van het eindtotaal, en ik had daar een 6,25/10 op en een 10/10. Voor marketing hebben we ons eindexamen (op 40%) al gehad en daar had ik een A2 op (geen concreet cijfer gekregen). Voor deelexamen HRM op 20% had ik een B2.

* Er worden hier volop plannen gemaakt voor december, wanneer wie allemaal vertrekt en wat en hoe we alles gaan vieren. Ook al is het nog maar november, toch komt het afscheid dichterbij, en dat is iets wat iedereen bezighoudt!

* Intussen heb ik de volgende dingen al vastgelegd in december:
– 1 t/m 4 dec: Belfast. Laura wilde graag the Pogues aan het werk zien, dus hebben we daar ook ineens tickets voor gekocht. Oh, dat doet me er aan denken dat ik die nog aan haar moet terugbetalen.
– examens op 7, 10, 11 en 19 december
– 12 t/m 15 dec: trip naar London, wellicht ook met Laura, en Katharina en mss nog enkele anderen, maar m’n reisgezelschap ligt nog niet vast. Ik heb enkel voor mezelf geboekt, want anders kan je er dagen op wachten en dan worden de vliegtickets enkel maar duurder.
– De 19e, 20e en 21e vertrekken praktisch alle Erasmussers (onze vrienden) hier en blijven enkel Alberto, Tomoyuki en ik over. Daarom had Tom het geweldige idee om kerst onder ons te vieren. Hij wilt doodgraag Italië eens zien, dus we zijn nu aan het zoeken naar een vlucht om tussen de 20e en de 26e dec naar Italië (Bologna) te vliegen, zodat we kerst kunnen vieren met Alberto’s familie, die dit ook een schitterend idee vond.
– De 26e zouden we dan terug komen naar Limerick, waar we nog een dagje blijven. De 27e komen Alberto’s vrienden toe uit Italië, en de 28e denk ik wilden zij dan naar Dublin gaan. Aangezien ik de 29e mijn vlucht heb, ga ik mee naar Dublin, waar ik dan het vliegtuig kan nemen naar Zaventem!

Zo, wat een update. Maar vooraleer het december is, heb ik nog heel wat werk voor de boeg. Ook komen mama, Eric, B&B, Yentl en Xavier nog op bezoek en staan er nog allerlei afscheidsfeestjes en dergelijke op het programma.

Maar nu, eerst terug aan het schoolwerk.

Tot later! Beloofd!

Week 6 – 8

Hallo daar!

Amai, ik geef toe dat het al veel te lang geleden is dat ik nog iets heb geschreven hier. De afgelopen weken waren niet echt druk, dus een excuus heb ik ook niet echt.

14 – 21 oktober is mijn goede vriend Michel mij komen bezoeken.

Vrijdag zijn we met enkele andere Erasmussers naar een pub in Limerick City iets gaan drinken, wat best gezellig was! Die avond heb ik ook voor het eerst KERSENCIDER geproefd, wat ik wel lustte! Het is wel gevaarlijk drankje, proeft als limonade…

In het weekend, van zaterdag 17 oktober tot maandag 19 oktober, zijn we naar Letterfrack gegaan. Letterfrack is een klein dorpje, waar de toegang tot het Connemara National Park zich bevindt. Connemara is een prachtige streek in Ierland. Wij hadden jammer genoeg een beetje ongeluk met het weer (veel wind en regen), maar dat hield ons niet tegen om lange wandelingen te maken. Als je zin hebt om je even aan het einde van de wereld te voelen, moet je daar maar eens naartoe gaan.
Eerst moesten we de bus naar Galway nemen, en van daaruit vertrekken er drie bussen per dag naar Letterfrack. Letterfrack wordt ook maar door één Ierse busmaatschappij bediend, Citylink, waar andere dorpen door verschillende maatschappijen bediend worden. Letterfrack niet dus…

Zaterdag hebben we ’s middags de bus naar Galway genomen en daar wat rondgewandeld, en dan ’s avonds de bus naar Letterfrack genomen.

We logeerden in the Old Monastery Hostel, zeer gezellig én we kregen warm bruin brood en eieren bij het ontbijt: wat een luxe!

Zondag zijn we dan de Kylemore Abbey en Walled Garden gaan bezoeken, op zo’n uurtje wandelen van Letterfrack. Dat is een oud huis van een rijk gezin dat dan door de jaren heen ook gebruikt is als abdij en een meisjesschool.
’s Avonds zijn we gezellig in de pub The Bards Den iets gaan eten en in de pub Molly’s hebben we wat gepoold en heeft Michel voor’t eerst kennis mogen maken met zatte Ierse zingende mannen.

’s Maandags zijn we nog een lange wandeling gaan maken naar het Renvyle Peninsula, maar omwille van het weer was dat eigenlijk een zeer intensieve wandeling. We wilden eventueel nog met een boot gaan varen daar met een glazen bodem (omdat er zoveel dieren in de zee zitten daar), maar de boot vaarde zelfs niet uit omdat het te winderig was. We hebben veel schapen, koeien en paarden gezien, veel bergen en groen, ook de zee en zandstranden.
’s Avonds moesten we om kwart voor zes de bus terug nemen naar Galway, dus om half zes stonden we al paraat. HELAAS… We hebben drie uur op de bus kunnen wachten, in het donker, in de gietende regen, met af en toe een beetje schuilen in het voorportaal van de lokale supermarkt. In die tijd hebben we een Duitser leren kennen die ook terug naar Galway moest.
Nu bleek dat ze enkele rotsen opgeblazen hadden op de weg tussen Clifden en Galway (de weg waar de bus normaal twintig minuten over doet), maar enkele van de brokstukken waren op de weg terecht gekomen en die moest ontruimd worden vooraleer de bus terug kon.
Omdat die bus zo laat was, misten we onze laatste bus vanuit Galway naar Limerick ook. De buschauffeur zat echter zo met ons in, dat hij onderweg naar Galway, met zijn collega gebeld heeft om hem te vragen nog even te wachten met zijn bus naar Shannon. Zo konden we naar de luchthaven geraken met die bus, om vanuit de luchthaven nog een bus naar Limerick te kunnen nemen. De bussen op de luchthaven rijden regelmatiger en later.

Eind goed, al goed, kwamen we na middernacht toe in Limerick.

Woensdag is Michel terug vertrokken.

Verder die week heb ik eigenlijk niets speciaals gedaan. Het weekend dat volgde, waren er werken op heel de campus en heel de wijk aan de elektriciteit. Daardoor was alles gesloten (winkels, bibliotheek, sport, …). Ook al m’n kotgenoten, uitgezonderd Sabrina die thuis ziek in bed lag, waren weg. Alberto was samen met Tomoyuki naar Spanje om oude vrienden te bezoeken, Carol zat in Belfast, Francesco had vrienden op bezoek en die hebben een auto gehuurd om door Ierland te cruisen, en Sandra zat met Natalia in Dublin.

Gisteren (dinsdag) had ik een groot examen Marketing Communications, dat voor 40 procent van het jaartotaal meetelt. Ik had de vraagstelling anders verwacht (bv. we moesten enkele principes vanbuiten leren, en ipv de principes te vragen, vroeg hij: “Wat heeft die ene professor gezegd?” Ik had enkel de theorie geleerd en die niet geassocieerd met achterliggende professoren en wetenschappers, dus dat was even schrikken als ik al die namen van wetenschappers op het examen zag. Maar ik denk dat het al bij al nog meeviel.) Achteraf ben ik met Anton en Frederik uit Gent iets gaan drinken in de Stables, de pub op de universiteitscampus.

Vanavond zijn er horrorvertellingen in één van de universiteitspubs door een professionele Ierse verhalenverteller. Misschien ga ik daar naartoe, als m’n ‘huiswerk’ klaar is.

Deze week heb ik nog twee essays te schrijven en vrijdag heb ik terug een deelexamen International Management. Vrijdagavond komen papa en Marie ook toe, die hier een weekend op bezoek komen.

9-11oct 09: Baile Átha Cliath aka Dublin

Dit weekend ben ik met Laura, het Belgische meisje, naar Dublin gegaan. Het was een beslissing van het laatste moment maar wat ben ik blij dat we gegaan zijn. Dublin is een zalige stad! Er is altijd wel iets te beleven, in tegenstelling tot in Limerick.

Vrijdagavond kwamen we na een lange busrit van 3,5 uur toe in Dublin. Gelukkig lag onze herberg vlakbij het busstation, en moesten we dus niet ver meer gaan. We sliepen op een kamer van 12 mensen, maar dat was geen enkel probleem. We besloten die avond te overlopen wat we dit weekend allemaal wilden doen en gingen tegen middernacht slapen.

Op zaterdag 10 oktober namen we het gratis ontbijt in de herberg en vertrokken we ’s morgens door onze tour door Dublin. We bezochten het Guinness Storehouse, waar we na een hele tour over het brouwproces van Guinness, zelf leerden een Guinness te tappen en op te drinken. Jammer genoeg kan bier me nog altijd niet bekoren, maar Laura vond dat niet zo erg (zij kreeg daarom immers twee gratis Guinness). We kregen ook een certificaat voor ‘the perfect pint’-tappers.

Die dag bezochten we ook nog het standbeeld van Molly Malone (waar The Dubliners en zovele anderen een liedje over gemaakt hebben).

“In Dublin’s fair city, where the girls are so pretty
I first set my eyes on sweet Molly Malone
As she wheeled her wheel-barrow
Through streets broad and narrow
Crying cockles and mussels, alive, alive-O!”

Ook het standbeeld van James Joyce, de bekende schrijver, zochten we op, we gingen een beetje winkelen in de gezellige straatjes (en zagen we Ozzy Osbourne in een winkelcentrum), wandelden naar Christ Church Cathedral en wilden we Trinity College bezoeken, maar dat was toen al gesloten. ’s Avonds spraken we af met enkele vrienden van in Limerick om in Temple Bar iets te gaan drinken. Het was de verjaardag van Mandy, een Duits meisje, en dat moest dus gevierd worden. We bezochten twee bars in Temple Bar: Temple Bar Pub en Oliver St Johns Gogarty. In beide pubs werden we getrakteerd op live muziek door een klein bandje dat voornamelijk Ierse muziek speelde. Na de pubs zijn Laura en ik nog een stukje pizza gaan eten en zijn we gaan slapen.

Op zondag 11 oktober zijn we eerst de Old Jameson Distillery gaan bezoeken, waar de bekendste Ierse whiskey gemaakt werd totdat het productieproces verhuisde naar county Cork, meer bepaald naar Midleton (wat trouwens de naam is van enorm dure whiskey die daar ook gemaakt wordt). Daar mochten enkelen uit de groep deelnemen aan een whiskey-proeverij en zo leerde ik de verschillen kennen tussen de Ierse, Schotse en Amerikaanse whiskey, waarna ik een certificaat kreeg voor gediplomeerde Ierse whiskey-proever. We kregen daar ook een whiskey aangeboden, maar aangezien we dat beide niet zo graag lusten, gaven ze er ons één in een mix met cranberry juice, wat we wel lustten. Tegen dan was het al middag, dus no worries: Nathalie is geen alcoholieker!

Later die dag wandelden we door het oude stadsgedeelte met gebouwen uit de tijd van de Vikingen, bezochten we St. Patrick’s Cathedral, bezochten we de universiteit van Dublin – Trinity College en ook de grote oude bibliotheek, waar het “Book of Kells” ook te bezichtigen is. Ik liet die dag ook mijn oor piercen in de Wildcat shop (zoals we er ook één hebben in de Lange Koepoortstraat in Antwerpen) en daarna maakten we een wandeling door het St. Stephen’s Green Park. Om 20u namen we de bus terug naar Limerick, waar we tegen half twaalf waren.

Het was een intensief weekend omdat we veel dingen bezocht hebben, maar ik heb er enorm van genoten. Ik ga zeker Dublin nog een keertje bezoeken! Op 28 december treden The Dubliners op in Vicar Street in Dublin, misschien ga ik wel naar dat optreden, wie weet. In elk geval, als iemand geïnteresseerd is in typische Ierse muziek, dan moet je The Dubliners maar eens intypen in YouTube. Zo kom je direct in de sfeer!

Oh ja, nog vergeten te zeggen… Ik was een beetje vergeetachtig bij het vertrek en ben m’n fotocamera vergeten. Laura heeft wel een heleboel foto’s genomen. Van zodra ik deze ontvangen heb, zal ik ze ook online zetten!

8oct 09: AMAZING NIGHT!

Helemaal in het begin van het schooljaar werden we rondgeleid door studenten van de UL. Mijn gids die dag was Damien ‘Damo’ Ryan. Hij vertelde ons toen over een pub in de ‘mountains’ waar hij eens een rit naar zou organiseren. We mochten dat zeker niet missen!

Begin vorige week kreeg ik van hem een email waarin hij zei dat hij een bus zou inleggen naar het pubje waar hij over vertelde. Als we mee wilden, moesten we hem tien euro betalen voor de bus. De overschot zou geschonken worden aan de opbouw van een Afrikaans dorp waar zijn grootmoeder geld voor inzamelt. Zijn grootmoeder en haar vrienden zouden overigens ook aanwezig zijn in dat “pubje” zei hij. Zij komt daar elke donderdag.

Ik was al vergeten dat hij daar zo enthousiast over was, maar ik had die dag nog niets te doen en ik wilde dat wel eens proberen… En oh wat ben ik blij dat ik gegaan ben! Als hij dat nog eens doet, ik twijfel geen minuut om terug mee te gaan. Ik kan onmogelijk in woorden beschrijven hoe het daar was, maar ik zal mijn best doen (en de foto’s zal ik ook online zetten).

Eigenlijk is de “pub” een boerderij van een oude boer. Eén keer per week, op donderdagavond, stelt hij zijn “farmer”s house” open voor publiek. Dat is dus eigenlijk gewoon het huisje waar hij zelf woont. Op donderdag komen de Ieren van overal om daar een pintje te drinken. Er is enkel Guinness van de tap en verder kan je ook frisdrank of sterkere dranken krijgen, zoals typische Ierse whiskey. De inkom is een klein deurtje aan de zijkant van de boerderij. Binnen brandt in elke kamer een open haartje (zijn living, de plek waar hij de bar geïnstalleerd heeft, …), echt een zeer gezellige sfeer! De verlichting is minimaal, maar dat zorgt ook juist voor het gezellige effect. Het hele huisje hing aan de muren vol met prullaria: foto’s, postkaartjes, spreuken op de muur geschilderd, op schabbetjes stond het vol oude bekers, verzamelingen van god weet wat, schattige gordijntjes en zo veel meer… Met wij als volle bus die daar binnen kwamen, was het al gauw stampvol.

In de living zat het echter al vol als we toekwamen: mensen tussen 30 en 80 zaten samen, speelden instrumenten, dronken bier en zongen liederen. De mannen namen vaak de leiding: één man begon te zingen, en de rest begeleidde hem met instrumenten. Maar ook de vrouwen zongen soms solo’s. Als ze dorst kregen, stonden ze op van hun kleine kruk of houten bank, en gingen ze een pint halen. Hun instrument lieten ze liggen. Enkele van de Ierse meisjes uit onze bus hadden zelf een instrument mee en één meisje was een prachtige zangeres. Ze gingen erbij zitten en zongen ook een liedje of bespeelden hun Ierse instrument, heel gemoedelijk. Nergens waren partituren of dergelijke te bespeuren: iedereen speelde op gevoel. Violen, gitaren, mondharmonica’s, speciale Ierse snaarinstrumenten, slaginstrumenten, … De vrolijke Ierse drankliederen werden afgewisseld met diepdroevige emotionele liederen. Hoe verder de avond vorderde en hoe meer het bier vloeide, werd de sfeer uitbundiger. Toch werd de uitbundige sfeer geregeld onderbroken door een emotioneel lied. Ook de liederen werden soms afgewisseld met een schunnige mop verteld door een oude Ier zonder tanden of de muzikanten gingen door en nieuwe muzikanten namen hun plaats in. Het trof me echt dat die oude mannen zo emotioneel konden zingen en dat die oude vrouwen zo vlot muziek speelden (en ook andersom).

We gingen erbij zitten en zongen de liedjes mee die we kenden. Enkele bekende Ierse liedjes die ze zongen waren Molly Malone, Whiskey in the Jar, I’ll tell my Ma, Wild Rover, Irish Rover, Galway Girl, enz… Ook Country Roads kon niet ontbreken. Verder zongen ze diepdroevige liederen, over onmogelijke liefdes, teveel alcohol, miserabel boerenleven enz…

De muziek en het gezang was continu, ook al wisselde het publiek constant af (nieuwe muzikanten met nieuwe instrumenten, mensen kwamen en gingen, mensen stonden op om iets te gaan drinken en een paar minuten later terug te komen, …). De vrouw des huizes had vers bruin brood (superlekker met krokante korst) gemaakt met lekkere black and white pudding (een soort beuling) en bood dit aan iedereen aan, artiesten en bezoek, als teken van gastvrijheid. Ze had ook boterhammetjes gemaakt. Omdat de pub zo vol zat, was het moeilijk om rond te komen, maar iedereen nam gewoon een stukje en gaf het door aan zijn buur. Ondertussen knetterde het haardvuur en had iedereen een blos op z’n wangen van de warmte, het bier en het zingen.

Echt waar, dit was een onvergetelijke avond! Achteraf heb ik Damo gevraagd wat de naam is van het pubje of het dorp, maar hij wist dat eigenlijk zelf niet, enkel dat het dichtbij Upperchurch ligt. De boerderij ligt in de heuvels en niet echt in een dorpje, dus daarom is dat. Die avond heb ik echter met een paar mannen en vrouwen gepraat, en er waren er zelfs bij die 50 kilometer aflegden om daar naartoe te komen elke donderdag. Het is dus wel bekend in de volksmond. De vaste klanten kenden mekaar ook heel goed en ze maakten echt dolle pret! Onvergetelijk, echt.

Hieronder enkele fotootjes, waarop je de verschillende mensen kan herkennen en ook enkele typische Ierse instrumenten.

7oct09: Verjaardag Tomoyuki

Op woensdag 7 oktober verjaarde Tomoyuki, een Japanner waar we mee bevriend zijn. Hij nodigde ons uit om op zijn appartement iets te komen drinken. Oorspronkelijk wilden we naar het city center gaan, maar de club waar we naartoe wilden kostte die dag alleen aan inkom al twintig euro en dat zagen we niet goed zitten.

We speelden die avond enkele drankspelletjes en het was eigenlijk nog een hele leuke avond. Ik besloot om naar huis te gaan wanneer de anderen nog naar de Lodge wilden, een club hier dichtbij.

Hieronder enkele fotootjes:

DE HEMEL: BELGISCH BROOD

Ruth, een meisje uit Gent dat hier ook studeert, was dit weekend overhuis gegaan en heeft een broodje uit België voor mij meegebracht…
Eeuwige dankbaarheid, echt waar! Deze week geen sponzen toastbrood meer, maar een goed degelijk Biaform broodje!
Je kan niet geloven hoe ongelooflijk lekker ons Belgisch brood is, vergeleken met dat van Ierland!

Een spannende vrijdag namiddag!

Jawel, net als ik zeg dat er hier niets gebeurt, gebeurt er natuurlijk juist wel iets!
Twee minuten geleden stonden hier twee Mormonen-jongens (The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints) voor m’n deur. Twee knappe jongens, die mij de boodschap kwamen brengen dat ik alle antwoorden kan vinden, als ik maar eens naar hun website surf: http://www.mormon.org. Hier in Limerick is ook een Mormonenkerk – excuseer – tempel (ik werd gecorrigeerd door één van de jongens), voor als ik de ware aard van God wil ontdekken. Danku, jongens, voor deze boodschap! You made my day!

Week 4 Univ, Week 5 Ierland

Ja, week 4 zit er weer bijna op. Hier in Ierland nummeren ze de weken volgens de academische kalender. De tijd vliegt hier echt voorbij, het is ongelooflijk. Ik zit hier nu al langer dan een maand intussen, ik kan het haast niet geloven!
Deze week was een rustige week. Ik heb me deze week vooral toegelegd op m’n studies: nota’s in orde brengen, een beetje lezen, … zulke dingen. Dit was ook wel nodig, want vanaf volgende week beginnen de deelexamens.
Voor de geïnteresseerden, hier een overzichtje (tot hiertoe):
– woensdag 7 oktober: deelexamen Frans
– vrijdag 9 oktober: deelexamen international management (10%)
– vrijdag 16 oktober: deelexamen human resource management (20%)
– week van 26 oktober: examen Marketing Communications (40%)
– week 9-11 (2 – 20 november) Project Marketing Communications (60%)
– 5 november: Franse presentatie
– vanaf 7 december: examenreeks
Dit weekend heb ik eigenlijk geen plannen… Ik zit de hele week al binnen, en het is nu net beginnen regenen, dus dit weekend zal ook rustig worden.
Morgen speelt Alberto, m’n kotgenoot, rugby hier in de buurt. Ik had al lang gezegd dat ik eens zou komen kijken, dus ik zal dat morgen doen denk ik (dan heb ik m’n belofte ingelost :-)). Vanavond gingen we misschien even iets drinken in de Stables, de plaatselijke pub, omdat we Tomoyuki en co al zo lang niet meer gezien hebben (omdat we allemaal een beetje zijn beginnen studeren), maar dat is nog niet zeker. Carol en Sabrina gaan dit weekend op weekend met de Kayak Club naar Killarney denk ik en Francesco is op weekend met de Outdoor Pursuits Club, naar Connemara. Sandra, Alberto en ik blijven gewoon thuis: rustig de tijd om kleren te wassen en wat te studeren, zonder gestoord te worden…
Zo, niet veel nieuws deze week dus. Groetjes aan iedereen in

27 sep ’09: Cork City Tour + Cork Gaol

Op zondag 27 september kregen we een rondleiding door een professionele gids door de stad Cork. Vroeger was dit een havenstad, die door de Vikings en Noormannen gebruikt werd om belangrijke handel te drijven. De stad is ook voornamelijk opgebouwd door de Denen in vroegere tijden. De stad heeft ook enorm veel kerken: naast handel was (en is) het katholieke geloof hier zeer belangrijk. Het werd het doel om zoveel mogelijk mensen te bekeren, en veel Vikingen hebben dat ook gedaan en zich permanent gevestigd in deze stad. Jammer genoeg blijft er niet zoveel meer over van de oorspronkelijke stad: Cork is een vuile, grijze havenstad.

Na de rondleiding besloot ik om Cork Gaol te gaan bezoeken, de oude gevangenis van Cork (19e eeuw) die nu enkel nog dienst doet als gevangenismuseum. Ik kreeg er een interactieve tour met hoofdtelefoon (in het Nederlands!) over wie er in de gevangenis terecht kwam vroeger, hoe ze daar leefden, en hoe ze gestraft werden. Ik kan iedereen die Cork bezoekt, aanraden daar eens een kijkje te gaan nemen: het museum is heel leuk opgebouwd! Overal hebben ze scènes uit vroegere tijden nagebootst met levensechte poppen. Je kan ook in verschillende cellen een kijkje nemen en via de cassette kom je wat te weten over de persoon in die cel: waarom en hoe hij/zij vervolgd is. Cork Goal was oorspronkelijk een gemengde gevangenis, maar evolueerde na een tijdje tot uitsluitend vrouwengevangenis. De tour door de gevangenis wordt afgesloten met een multimediavoorstelling alsof je in de rechtbank zit en je kan dan de veroordeling bijwonen: zeer leuk.

26 sep ’09: Blarney Castle and Rock Close

Dit weekend zijn we met de international society op weekend naar Cork gegaan. Op zaterdag 26 september hebben we een bezoek gebracht aan Blarney Castle en Rock Close. In Blarney Castle bevindt zich een steen die, volgens de legende, al wie hem kust…

He never misses to grow eloquent;

‘Tis he may clamber to a lady’s chamber,

Or become a member of Parliament.

“A noble spouter he’ll sure turn out, or

An out and outer to be let alone;

Don’t try to hinder him, or to bewilder him,

For he is a pilgrim from the Blarney stone.

Ikzelf heb de steen niet gekust (de rij naar boven in het kasteel was véél te lang), maar ik heb wel in en rond het Blarney kasteel rondgekeken. Rock Close is een sprookjesachtig stukje natuur naast het kasteel… Het lijkt wel of er echt elfjes leven!

Hieronder enkele fotootjes…